Als je je toekomstige partner zoekt en inschat of deze bij je past naargelang geld en status, doe je onrecht aan. Stop met het evalueren met personen, iemands aandacht te zoeken, stop potentiële partners te zien als producten die moeten voldoen aan vereisten, minima, want dan ga je jezelf ook een quota opleggen. Hoe jij jezelf ziet, kan voor iemand anders totaal anders zijn.
Als je een foute inschatting maakt doe je iemand onrecht aan, zeker als die persoon niet weet dat je aan het evalueren bent.
Als je een persoon wilt veranderen accepteer je de persoonlijkheid en de verschillen niet. Want zo wordt liefde pas iets als je goed gekeurd ben, gekozen en goedgekeurd, dan pas kan er voor vele liefde een optie zijn. Maar dan doe je onrecht aan.
Als je kijkt naar wat jij kan betekenen, wat je eigen waarde is ipv de andere te evalueren vindt je vlugger oprechte liefde. Wat kan jij inbrengen in het leven van een ander, bijdragen? Wie ben jij? Hoe gedraag jij je? Wat breng jij in de relatie binnen, in het leven van de ander in?
Hoe genereus ben je in de liefde, hoe verantwoordelijk gedraag jij je? Wat is echt belangrijk voor jou? Welke waarden en normen? Lopen die gelijk? En begin geen relatie in de hoop dat je je partner kan veranderen! Sommige dingen kunnen veranderen tijdens de duur van een relatie, maar als je start met de hoop dat die dingen die je storen, je kan veranderen, dan start je verkeerd. Een persoon helemaal accepteren zoals die is, wilt niet zeggen dat je je de persoon al zijn / haar eigenschappen goed moet vinden.
Als je met de ambivalentie om kan gaan , en ziet wat er al symmetrisch loopt en de verschillen tussen je als partner ben je je eigen verantwoordelijkheid aan het opnemen en is dat duurzame of volwassen liefde.
Of zoals ik het verwoord:
Inschatting, is dit de persoon met wie ik oud kan worden, en wat kan ik betekenen voor die persoon. Passen onze normen, waarden, principes, bij elkaar? Als ambivalentie is, kan er dan in alle intimiteit open gepraat worden, of kan je niet uitpraten, wordt je onderbroken? Ga je dingen niet openlijk uitspreken om de partner niet te kwetsen, of verwijten te vermijden? Heb je het gevoel dat je de echte versie van je partner ziet, of wordt je naar de mond gepraat?
Belofte om samen de doelstellingen te verwezenlijken.
Toewijding om elkaar te accepteren zoals de persoonlijkheid is van je partner, ook met de irritante eigenschappen en de verantwoordelijkheid op te nemen tgv jezelf, je partner, en je relatie.
Want als je je eigen verantwoordelijkheid opneemt is dat goed voor jou, je partner en jullie relatie.
En dan weet je ook dat je partner dat voor jou gaat doen.
Kan je aanvaarden dat je partner mssn andere noden, behoeften heeft en kan je daar een concentus in vinden, zodat die ambivalentie een symbiose kan worden? Zo aanvaard je je partner en ook jezelf, dat je elk andere noden en behoeften hebt. Zo kan je je kwetsbaar opstellen en is er veiligheid om al je zorgen, verdriet, hoop, pijn en teleurstelling te delen.
Link video: