Er is een verschil. Het gaat niet om raamprostitutie of een escort. Neen het is meestal iemand die een achtergrond heeft in de zorgsector in Nederland.
Deze vult samen met de cliënt de vraag in en gaat op zoek naar een passend antwoord op het gebrek aan seksuele beleving.
Deze vragen kunnen zeer uiteenlopend zijn. De antwoorden bijgevolg ook.
Wel is het zo dat in Nederland over de noden van cliënten openlijker wordt meegedacht en een plan van aanpak wordt uitgewerkt, zodat zelfs in een verzorgingstehuis hiervoor respect, ruimte is zonder (voor)oordelen.
Lisette Mepschen is niet zomaar een sekswerker. Voor een betaald vluggertje zijn mannen bij haar aan het verkeerde adres. Mepschen noemt zichzelf ‘erotisch dienstverlener’ en richt zich vooral op mensen met een lichamelijke beperking, mentale problemen en een laag zelfbeeld, die weinig seksuele ervaringen hebben. Ze wil hun momenten van intieme vriendschap laten ervaren. In het contact met haar klanten draait het om intimiteit in al haar verschijningsvormen, zoals een goed gesprek, emoties delen, een aanraking, samen eten, op stap gaan, plezier maken. Alsof ze kortstondig verkering hebben. Vaak komt er ook seks bij kijken, maar soms ook niet. Niet al haar klanten hebben daar behoefte aan. Het loopt zoals het loopt.
De op het Indonesische Java geboren documentair fotograaf Hendra Eka (35) raakte tijdens een verblijf in Nederland vanwege een fellowship geïntrigeerd door sekswerkers die mensen met een beperking bedienen. Lisette Mepschen was de enige die reageerde op zijn oproep dit in beeld te mogen brengen. Ook haar klanten en vriend bleken er geen bezwaar tegen te hebben dat Eka met zijn neus boven op de meest intieme momenten zat, de camera in de aanslag. ‘Ik liet haar al mijn foto’s zien en we hadden er veel lol om’, vertelt hij.
In de twee weken waarin hij haar volgde bij ontmoetingen van cliënten door het hele land, zag hij hoe ze haar klanten ‘emotioneel en lichamelijk plezier wist te bezorgen’. ‘Het gaat duidelijk niet alleen om seks. Het viel mij op dat ze de emoties van haar cliënten weet te kalmeren. Ze is een belezen en intelligente vrouw, die zich eerst verdiept in de klant en zijn behoeften, voordat ze afspreekt.’
Voor de fotograaf zelf was het volgen van Lisette Mepschen een openbaring. Eka: ‘In Indonesië rust een taboe op sekswerk, en een stigma op mensen die het doen. Door dit fotoproject ben ik er anders tegenaan gaan kijken. Ik respecteer Lisette en haar werk. Ze helpt haar klanten. Dat is wat we van iedereen mogen verwachten: dat je iets voor een ander doet.’
