Kinderen die tijdens hun kinderjaren niet kregen waar ze recht op hadden:
· Liefde;
· Affectie;
· Genegenheid
kunnen in hun latere leven emotionele tekortkomingen ervaren. Als er sprake is van parentificatie van het zorgende-, perfecte, -, kind dat kind moest blijven, dan is de balans tussen geven en nemen weg. We bespreken hier een kind dat nooit liefde heeft mogen ontvangen en/of in conflicten is opgegroeid.
Het heeft niet mogen ontvangen, geven binnen zijn/haar mogelijkheden. Dit heeft enorm veel impact op de gevoelswereld. Ze kunnen het empathisch vermogen missen.
Liefde is de generator dat een kind nodig heeft om uit te groeien tot een stabiele persoonlijkheid die evenwichtige relaties in stand kan houden, hebben, aangaan. Vandaar ook dat de eerste 1000 dagen essentieel zijn. De hechtingspersoon zelf, moet niet per se een ouder zijn. Belangrijker is dat er een stabiele hechtingsband kan zijn of dit nu met een grootouder, tante, oom, pleegouder(s), opvoeder(s) is doet er niet toe. Wel dat deze hechtingsfiguur een stabiele, psych-, emo-, sociale veilige persoon is die hechting bevorderd is. Zonder te veel conflicten, onstabiliteit, en er wederkerigheid is Het kind moet kunnen krijgen waar het recht op heeft (emotioneel gezien en wat verzorging betreft) en ook moet het kunnen geven wat het kan binnen de mogelijkheden van de leeftijd.
Tijdsbesef bij een jong kind is niet zo ontwikkelt zoals bij een persoon. Wat voor een volwassene haalbaar is kan als een verlies ervaren worden voor een jong kind.
Vandaar ook dat een week-week regeling niet evident is voor een kind, net zoals de klassieke omgangsregeling 12 dagen 1 ouder, 2 dagen de andere ouder. Een jong kind kan zulke periodes niet overbruggen. 12 dagen weg van een ouder, kan op vrije jonge leeftijd ervaren worden als de afwezigheid van een jaar in het tijdsbesef van een volwassene. Stel u voor dat je je kind een jaar effectief moet missen. Wel 12 dagen afwezigheid kan zo ervaren worden bij een jong kind.
In een time-out, echtscheiding is dus het noodzakelijk dat ouders verder kijken dan hun eigen belang(en) en zich verplaatsen in de leefwereld van hun kind, de noden, belangen, en de last op het kind. Het is dus maatwerk en er wordt bij voorkeur gekeken naar de leeftijd van het kind en een progressief ouderschapsplan opgesteld dat regelmatig geëvalueerd en gereviseerd wordt. De last op het kind kan onzichtbaar zijn. Een kind kan jarenlang gebukt gaan onder een bezoekregeling communicatieproblemen tussen en over de ouder(s). Dit heeft een impact op het Existentiële het ZIJN van het kind maar ook naar loyaliteit. Het kan ook de band met het eigen kind later in de toekomst verstoren. Het gaat iets halen bij de eigen kinderen, wat het zelf te kort had. Ze wachten onbewust op het gene dat ze niet of te weinig ontvangen hebben. Ze kunnen zich ook claimerig opstellen of leeg voelen. Als een kind geen veiligheid, bescherming heeft kunnen ervaren kan dit gevolgen hebben:
Jaren later weerspiegelt dit zich in het gedrag van een persoon en in de manier waarop hij met anderen omgaat
1. Onverschilligheid voor het lijden van anderen en apathie.
2. Relaties zelf hebben en moeilijkheden om gevoelens uit te drukken